این سیاه راز آلود
سیاه می‌تواند ما را به جنبه‌های مثبت زندگی نزدیک کند، ما را مجبور می‌کند تا به ناامیدی‌هایمان و جنبه‌های سیاه و یا منفی زندگی نگاه کنیم و به شکلی دیگر بیاندیشیم.
در مبانی رنگ‌شناسی، رنگ سیاه مفاهیم مرموز و رمزآلودی را پیرامون خود دارد.
رنگ سیاه در روانشناسی:
سیاه مرموز و محافظ می‌باشد. رنگ مشکی با پنهان کاری، رازآلودگی و ناشناخته بودن در ارتباط است و در نتیجه فضای مرموزی ایجاد می‌کند. سیاه همه چیز را در فضای بسته دور از جهان نگه می‌دارد و در روانشناسی رنگ، سیاه از استرس عاطفی خارجی محافظت می‌کند. بدین معنی که یک مانع بین خود و جهان خارج به وجود می‌آورد؛ در همان حال که احساسات و عواطف را در اتمسفری امن نگه می‌دارد، عمق و درون افراد را راحت نگه داشته و آسیب‌پذیری، عدم اطمینان و فقدان اعتماد به نفس را پنهان می‌کند. سیاه تمام طیف‌های نوری را جذب می‌کند و هیچ نوری را باز نمی‌تاباند. سیاه نور را پنهان می‌کند در حالی که سفید آن را باز می‌تاباند. همه ما از سیاه به عنوان راهی برای پنهان شدن از محیط اطرافمان در زمان‌های مختلف استفاده کردیم. بعضی از سیاه استفاده می‌کنند تا وزن خود را پنهان کنند، بعضی دیگر از آن برای پنهان کردن احساسات، ترس و یا ناامنی‌هایشان استفاده می‌کنند.
مفاهیم پیرامون رنگ سیاه:
رسمی، موقر و پیچیده:
اولین چیزی که سیاه تداعی می‌کند رمز و راز، ناشناخته و پنهان بودن می‌باشد. سیاه رنگی است که به اطلاعات سری مرتبط بوده و حتی ارتباطات زیادی با ایده‌های جادویی یا محرمانه دارد؛ در یک مقیاس کاربردی‌تر، رنگ سیاه رنگی پنهان است. این ویژگی می‌تواند برای مخفی کردن احساسات، جدا کردن خود از جهان، حتی برای پنهان کردن وزن، به عنوان یک رنگ لاغری استفاده شود. در اغلب فیلم‌ها و نمایش‌ها سیاه را برای نشان دادن افراد مرموز استفاده می‌کنند.
قدرت:
سیاه با قدرت ارتباط دارد و یک رنگ هراس‌انگیز نیز هست که نشان می‌دهد که شخصی که آن را پوشیده خود را از بقیه جدا می‌داند. سیاه رنگی است که نشان دهنده قدرت و انضباط می‌باشد. سیاه معمولا احساسات زیادی را بیان نمی کند، بلکه آنها را پنهان می‌کند و به شخص سیاه‌پوش را برتری می‌دهد.
متمایز:
سیاه دیگران را با انرژی سنگین و شدید خود تحت تاثیر قرار می‌دهد؛ به همین دلیل رنگ سیاه را به نوعی برای تمایز بخشیدن نیز استفاده می‌کنند.
ظرافت:
سیاه رنگی است که شامل ظرافت و سادگی در همه اوقات است. لباس سیاه مجلل‌تر از یک لباس رنگی دیده می‌شود و برای موارد خاص استفاده مورد استفاده قرار می‌گیرد.
سیاه رنگی است که دارای بسیاری از معانی ضمنی می‌باشد. سیاه را می‌توان به عنوان تهدید و یا نشانه‌ای از سوگواری دید، اما مانند تمام رنگ‌های دیگر دارای جنبه‌های مثبت و منفی نیز هست. سیاه رنگی است که باید با احتیاط مورد استفاده قرار گیرد، زیرا جنبه‌های مثبت آن اغلب به جنبه‌های منفی آن نزدیک است. سیاه نه تنها قدرت، ظرافت و استایل را نشان می دهد، بلکه جذابیت، تفاوت، اعتماد به نفس و احساسات را نیز نشان می‌دهد که اغلب با ایده متفاوت بودن مرتبط است.
کلمات کلیدی مثبت پیرامون رنگ سیاه عبارت‌اند از: حفاظت و آسایش، قوی، رسمی، پیچیده، اغوا کننده، مرموز.
کلمات کلیدی منفی پیرامون رنگ سیاه عبارت‌اند از: افسرده، دلتنگ، بدبینی، مخفیانه، محروم، محافظه‌کارانه، غم و اندوه.
تاریخ رازآلود رنگ سیاه؛ از نقاشی‌های ماقبل تاریخ تا ریشه‌های جمعه سیاه
پیر آگوست رنوار می‌گوید: در طی چهل سال فعالیت در این زمینه بی‌شک رنگ مشکی را ملکه بی‌بدیل تمام رنگ‌ها یافته‌ام. اما چه چیزی سیاه را بر همه رنگ‌های دیگر حاکم کرد؟
سیاه با طیف گسترده‌ای از معناها در ارتباط است. از سویی می‌تواند با مرگ، عزاداری، جادوی شیطانی و تاریکی ارتباط داشته باشد و درعین حال می‌تواند نماد زیبایی، ثروت، کنترل خود و قدرت باشد. اولین رنگی که هنرمندان ماقبل تاریخ از آن استفاده کردند و اولین جوهری که در چاپ کتاب‌ها استفاده شد، سیاه بود و به همین علت این رنگ نقش مهمی را در پیشبرد هنر و ادبیات ایفا کرد. امروزه وقتی دارید به یک سیاهی خیلی سیاه می‌نگرید، گویی دارید به فضایی خالی نگاه می‌کنید. در این نوشته واقعیت‌های شگفت‌انگیز بیشتری را درباره تاریخ تاریک‌ترین رنگ کشف خواهیم کرد.
در طی چهل سال فعالیت در این زمینه بی‌شک رنگ مشکی را ملکه بی‌بدیل تمام رنگ‌ها یافته‌ام، پیر آگوست رنوار نقاش فرانسوی
1. سیاه ماقبل تاریخ
سیاه اولین رنگی بود که در هنر استفاده شد. هنرمندان ماقبل تاریخ در نقاشی روی دیواره‌های غارهایشان، از ذغال سیاه و مواد معدنی آهنی برای ساخت مواد رنگی سیاه استفاده می‌کردند. گاو نر معروف غار لاسکاکس در فرانسه بیش از 17 هزار سال قبل نقاشی شده است. این نقاشی را یک پسر 18ساله فرانسوی در سال 1940 وقتی داشت در اطراف شهر گشت‌وگذار بود، کشف کرد. در دیگر نقاشی‌های قدیمی، تصاویری از انسان‌ها، سمبل‌های آبستره و حیواناتی مثل این گاو سیاه را نمایش می‌دادند.
2. یونانی‌ها سیاه نقاشی می‌کنند
یونانی‌ها تکنیک‌های بسیار پیشرفته‌ای را برای کشیدن نقاشی‌های سیاه‌رنگ روی پارچ‌های گِلی توسعه دادند. آنها سپس برای کشیدن پیکرهای قرمز روی زمینه‌های سیاه، این تکنیک را معکوس کردند. سازندگان این گلدان‌های با پیکرهای قرمز و پیکرهای سیاه، آنها را امضا کرده تا به این ترتیب به اولین آثار هنری در تاریخ تبدیل شوند که دارای امضا نیز می‌باشند.
3. راهبان در جنگ
راهبان بندیکتی، به‌عنوان نشانه‌ای از خشوع و طلب مغفرت، لباس‌های سیاه می‌پوشیدند. در قرن 12 راهبان سیاه‌پوش مورد انتقاد راهبان سیستریکن که سفید می‌پوشیدند، قرار گرفتند. بندیکتی‌ها، سیستریکن‌ها را به کبر و غرور، چنان‌که از لباس‌های سفیدشان برمی‌آید، متهم می‌کردند.
4. استادان جوهر
استادان واقعی نقاشی جوهری یا نقاشی قلم، هنرمندانی بودند که می‌توانستند تنها از جوهر سیاه استفاه کنند که روح منظره را به نمایش می‌گذاشتند. بهترین هنرمندان از کمترین حرکات ممکن قلم‌مو استفاده می‌کردند. سشو تویو، نقاش تصویر «پاییز»، احتمالا مشهورترین نقاش قلم ژاپنی است. هرچند بسیاری از نقاشی‌ها نام او را یدک می‌کشند، تعداد بسیار کمی را می‌توان به درستی به او نسبت داد. این نقاشی بخشی از مجموعه نقاشی‌های تویو در مورد فصل‌هاست که با الهام از سفرش به چین کشیده است.
5. سیاه روی سفید
اولین کتاب چاپ شده در جهان، کتاب مقدس گوتنبرگ، به صورت حروف سیاه روی صفحه سفید بود، چون تفاوت بین این دو رنگ بهترین حالت را برای خواندن به وجود می‌آورد. تولید انبوه کتاب‌های چاپی تنها حالت ممکن برای اختراع نوع جدید جوهر پرینتر بود که از ترکیبی از دوده و سقز و روغن گردو درست می‌شد.
بعد از آن اولین کامپیوترها از حروف سبز روی پس زمینه سیاه استفاده کردند؛ اما وقتی محققان فهمیدند که دقت خواندن در حالت سنتی سیاه روی سفید 26 درصد افزایش می‌یابد، در سریع‌ترین زمانی که تکنولوژی به آنها امکان می‌داد، این حالت را تغییر دادند.
6. سیاه در سیاه
تا قرن 14 بهترین پارچه‌ها با رنگ‌های قرمز و آبی و بنفش رنگ می‌شد و نه سیاه. اما با پدیداری رنگ‌های سیاه باکیفیت و نیز اجرای قوانین محدودیت پارچه‌های رنگی برای طبقه نجیب‌زادگان، صرافان ثروتمند ایتالیایی شروع کردند به پوشیدن لباس‌های سیاه به عنوان نمادی از مهم‌بودن. پس از آن توجه پادشاهان سراسر اروپا هم به آن جلب شد و به‌زودی آنها هم سبک و سیاق سیاه‌پوشیدن را پذیرفتند.
7.لباس زنانه سیاه کوتاه
تولد لباس زنانه سیاه کوتاه به کوکو شنل نسبت داده می‌شود که در سال 1927 یک سری لباس شب و لباس رسمی سیاه ساده طراحی کرد که تصویرشان در مجله وگ آمریکا منتشر شد. پس از آن آدری هپبورن در فیلم «Breakfast at Tiffany’s» آن را پوشید و این سبک را بسیار معروف کرد. پوشیدن راحت و زیبایی همیشگی، لباس کوتاه سیاه را به جزئی اصلی از کمدهای لباس تبدیل کرد. به تدریج استفاده و خرید اکسسوری مشکی در صنعت مد رواج یافت.
8. سیاه‌ترین سیاه در جهان
در سال 2014 یک شرکت High-Tech انگلیسی اعلام کرد که تاریک‌ترین سیاهی که تا به حال دیده شده را ساخته است. این سیاه با نام «ونتابلک» که دانشمندان برای آن انتخاب کردند، از نانوتیوب‌های کربن فراوان روی سطح فلزی ساخته شده و نور را به قدری جذب می‌کند که آن سطح شبیه یک فضای خالی می‌شود. این شرکت مجوز استفاده از این تکنولوژی را به‌طور گسترده‌ای به هنرمندی به‌نام آنیست کاپور داد که از آن برای القای این حس به بینندگان که انگار دارند به یک چاله سیاه نگاه می‌کنند، استفاده کرد.
9. جمعه سیاه
خرید کردن یک روز پس از عید پاک رسم جدیدی نیست؛ اما اصطلاحی که برای توصیف این پدیده استفاده می‌شود، یعنی «جمعه سیاه»، از وقتی که برای اولین‌بار در سال 1950 استفاده شد نسخه‌های متعددی داشته است. اولین استفاده از جمعه سیاه، در ارجاع به این حقیقت بود که بسیاری از کارگران در این روز مرخصی هستند. در سال 1960 افسران پلیس در مورد ترافیک خیلی بد این روز صحبت کردند و اصطلاح سیاه را به آن اطلاق کردند. اما ترس از مشکلات ترافیک، فروشندگان را در سال 1980 بر آن داشت که اوضاع را در دست خودشان بگیرند و نام جمعه سیاه را به عنوان روزی خواندند که اوضاع in the black یا سودده است.
از غارهای ماقبل تاریخ تا ظروف یونانی تا راهبان دوئل‌کننده و کوکو چنل، سیاه یکی از رنگ‌های جذاب و قدرتمند تاریخ هنر و طراحی بوده است.
